ماده ۲۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

‌ماده ۲۰۲ (اصلاحی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- وزارت امور اقتصادی و دارایی یا سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند از خروج بدهکاران مالیاتی که میزان بدهی قطعی آن‌ها برای اشخاص حقوقی تولیدی دارای پروانه بهره‌برداری از مراجع قانونی ذی‌ربط از بیست درصد (۲۰٪) سرمایه ثبت شده و یا مبلغ پنج میلیارد (۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال، سایر اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی تولیدی از ده درصد (۱۰٪) سرمایه ثبت شده و یا دو میلیارد (۲٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال و سایر اشخاص حقیقی از یک‌صد میلیون (۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال بیشتر‌است از کشور جلوگیری نماید.

حکم این ماده در مورد اشخاص عازم سفر واجب با درخواست و تأیید مراجع ذی‌ربط اعزام‌کننده مبنی بر میسور نبودن پرداخت بدهی مالیاتی مربوط، با اخذ تضمین لازم جاری نمی‌باشد.

تبصره- در صورتی که  مؤدیان مالیاتی به قصد فرار از پرداخت مالیات اقدام به نقل و انتقال اموال خود به همسر و یا فرزندان نمایند سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند نسبت به ابطال اسناد مذکور از طریق مراجع قضایی اقدام نماید.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳

سایر مواد:

• ماده ۱۸۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۸ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۹۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
...
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
• ۱۳
• ۱۴
• ۱۵
• ۱۶
• ۱۷
• ۱۸
• ۱۹
• ۲۰
• >>