ماده ۲۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

‌ماده ۲۰۲ (اصلاحی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- وزارت امور اقتصادی و دارایی یا سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند از خروج بدهکاران مالیاتی که میزان بدهی قطعی آن‌ها برای اشخاص حقوقی تولیدی دارای پروانه بهره‌برداری از مراجع قانونی ذی‌ربط از بیست درصد (۲۰٪) سرمایه ثبت شده و یا مبلغ پنج میلیارد (۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال، سایر اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی تولیدی از ده درصد (۱۰٪) سرمایه ثبت شده و یا دو میلیارد (۲٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال و سایر اشخاص حقیقی از یک‌صد میلیون (۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال بیشتر‌است از کشور جلوگیری نماید.

حکم این ماده در مورد اشخاص عازم سفر واجب با درخواست و تأیید مراجع ذی‌ربط اعزام‌کننده مبنی بر میسور نبودن پرداخت بدهی مالیاتی مربوط، با اخذ تضمین لازم جاری نمی‌باشد.

تبصره- در صورتی که  مؤدیان مالیاتی به قصد فرار از پرداخت مالیات اقدام به نقل و انتقال اموال خود به همسر و یا فرزندان نمایند سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند نسبت به ابطال اسناد مذکور از طریق مراجع قضایی اقدام نماید.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳

سایر مواد:

• ماده ۱۷۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۷۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۷۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۷۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۷۸ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۸۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
...
• ۹
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
• ۱۳
• ۱۴
• ۱۵
• ۱۶
• ۱۷
• ۱۸
• ۱۹
...
• ۲۲
• >>