کنوانسیون میانجیگری سنگاپور لازم الاجرا شد

وکلاپرس ـ  کنوانسیون میانجیگری سنگاپور که در سال ۲۰۱۹ توسط ۴۶ کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران امضا شده بود، از روز ۲۲ شهریور(۱۲ سپتامبر) لازم الاجرا گردید.

به گزارش وکلاپرس، کنوانسیون میانجیگری سنگاپور ( Singapore Convention on Mediation) که در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۸ میلادی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد و سپس در تاریخ ۷ آگوست ۲۰۱۹ در کشور سنگاپور به امضای ۴۶ کشور رسید، از روز ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ لازم الاجرا گردید.

کنواسیون سازمان ملل متحد در خصوص موافقت‌نامه‌های حل و فصل اختلافات بین‌المللی ناشی از میانجیگری که به «کنواسیون سنگاپور» مشهور است در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۸ (۲۹ آذر۱۳۹۷) در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد.

در ۷ آگوست ۲۰۱۹ تعداد ۴۶ کشور از جمله جمهوری اسلامی ایران کنوانسیون سنگاپور در مورد اجرای موافقتنامه های حاصل از میانجیگری را امضا کردند. از آن زمان، دولت های بیشتری به این کنوانسیون پیوستند. سنگاپور، فیجی، قطر، عربستان سعودی، بلاروس و اکوادور اسناد تصویب یا تأیید مربوطه خود را سپرده اند. این کنوانسیون از ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ (۲۲ شهریور ۱۳۹۹)لازم الاجرا شد.

کنوانسیون میانجیگری سنگاپور چیست؟

موضوع این کنوانسیون درخواست شناسایی و اجرای موافقت‌نامه‌های بین‌المللی ناشی از میانجیگری است که توسط طرفین به منظور حل و فصل یک اختلاف تجاری منعقد شده است.

بیشتر بخوانید: شیوه نامه IBA درخصوص تعارض منافع در داوری

اهداف تجاری کنوانسیون میانجیگری سنگاپور شامل «حل و فصل سریع‌تر و ارزان‌تر اختلافات تجاری» و «حفظ و استمرار روابط تجاری» است و اهداف حقوقی این کنوانسیون شامل «ارتقای استفاده از میانجیگری برای حل اختلافات بین‌المللی، حفظ کارآمدی روابط طرفین با حفظ روابط تجاری و حل مشکلات اجرای توافق‌های ناشی از میانجیگری تا حد قابل توجه است».

«میانجیگری» بنا به تعریف بند ۳ ماده ۲ کنوانسیون، فرآیندی است صرف نظر از عبارتی که برای آن به کار می‌رود یا مبنایی که براساس آن فرآیند انجام می‌شود، که در آن طرفین تلاش می‌کنند که اختلافات خود را به طور دوستانه با کمک شخص ثالث یا اشخاصی(میانجیگر) که فاقد قدرت برای تحمیل راه حل برای اختلافشان است، حل و فصل کنند. میانجی‌گری نسبت به داوری و روش‌های قضایی حل و فصل اختلافات دارای مزایای هم‌چون هزینه کم‌تر و انعطاف‌پذیری بیشتر است. در این شیوه، حل اختلاف، به صورت محرمانه و خصوصی انجام می‌شود و در نتیجه امکان حفظ و ادامه روابط طرفین بیشتر است. همچنین میزان موفقیت در حل اختلاف از طریق میانجیگری، بسیار بالاست و نقش طرفین، در میانجیگری بسیار پررنگ‌تر از داوری و حل و فصل قضایی است. مهم‌ترین تاثیر این شیوه‌ی حل اختلاف، کاهش از کثرت و تراکم پرونده‌ها در دادگاه‌ها و اجتناب از دشواری‌ها و مشکلات ناشی از رجوع به محاکم دادگستری است.

بیشتر بخوانید: کنفرانس سالانه IBA مجازی برگزار می شود

با اجرایی شدن این کنوانسیون، فعالین اقتصادی و تجاری و شرکت ها اطمینان بیشتری خواهند یافت که برای حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی به میانجیگری مراجعه کنند. سه اقتصاد بزرگ جهان یعنی آمریکا، چین و هند این کنوانسیون را امضا نموده اند.

کشورهای آسیایی امضا کننده این کنوانسیون(کره جنوبی، هند و چین)نیز جزو سه اقتصاد بزرگ و پنج کشور آسه آن هستند.

علی رغم پیش بینی های رو به پایین رشد اقتصادی، آسیا با رشد بیش از دو سوم رشد جهانی در سال ۲۰۱۹، سریعترین رشد در جهان را داشته است. به این ترتیب، استفاده از میانجیگری رواج بیشتری می یابد و به نوبه خود باعث رشد تجارت بین الملل خواهد شد.

تعداد زیاد امضا کنندگان این کنوانسیون به عنوان یک معاهده تجاری، بی سابقه است. علی رغم اینکه کشورها نظام های قانونی و قضایی متفاوتی دارند، حمایت گسترده کشورها از این کنوانسیون، نشان دهنده این واقعیت است که میانجیگری می تواند نقش بیشتری در حل اختلافات بین المللی داشته باشد.

با لازم الاجرا شدن این کنوانسیون انتظار می رود که میانجیگری به جریان اصلی حل و فصل اختلافات تبدیل شود و مهمترین هدف آن یعنی تسهیل تجارت بین الملل حاصل گردد.

این کنوانسیون پس از لازم الاجرا شدن ظرفیت لازم برای تقویت هرچه بیشتر میانجیگری را خواهد داشت و به طرفین اجازه می‌دهد، مسیرهای ناکارآمد از جمله دادرسی در دادگاه‌های ملی برای اجرای سازش نامه‌ها و احکام را کنار گذارند و می‌توانند مستقیماً اجرای سازش نامه مبتنی بر میانجی گری را از مراجع داخلی کشورهای عضو کنوانسیون درخواست کنند.

برای مشاهده سند کنوانسیون  به لینک زیر مراجعه کنید:

متن سند کنوانسیون میانجیگری سنگاپور(انگلیسی)

منبع: اینستاگرام رضا نوروزی و ایسنا