توضیحات وکیل امیرسالار داودی در مورد پذیرش اعاده دادرسی و عدم بازگشت وی به زندان پس از مرخصی اخیر

بدون مقدمه….

واقع امر اینکه من باید پانزدهم شهریور یعنی پنجشنبه گذشته خودم رو به زندان اوین متعاقب پایان مرخصیم معرفی می کردم اما غیبت کردم غیبت کردن من هیچ دلیلی نداشت جز اینکه از ۲۵ خرداد مطلع بودم که دادیار اجرای احکام دادسرای اوین در اقدامی کم سابقه در حق من به لطف خدا و حسب تلاشهای وکلای شریف و خاصه جناب وکیل رئیسیان که ایرادات پرونده را به اجرای احکام دادسرا طی لایحه ای در نوبت دوم عودتم به زندان جهت تحمل ده سال حکم قطعی ناشی از نتیجه اعاده دادرسی نخست، اطلاع داده بودند، نسبت به اعاده دادرسی در حق من (به استناد بند ب ماده ۴۷۵) مبادرت کرده بود و اگر چه دادیار اجرای احکام سابق کاهلی کرده بودند و اصلا به ایرادات توجه نکرد، لیکن دادیار اجرای احکام لاحق و فعلی با مسئولیت شناسی قابل تقدیری بالاخره اعاده دادرسی کردند که البته نامه غیر حقوقی خودم به ایشان نیز مطابق اذعان خودشان، بی تاثیر در اهتمام شان به اعاده دادرسی نبود و در نهایت کار درست و قانونی که باید دو سال و اندی قبل معمول می گردید، انجام شد

باری، در اثنای مرخصی، موضوع اعاده را همانطور که پیشتر هم وکلای محترم بانو هلاله موسویان و جناب آقای امیر رئیسیان پیگیری کرده بودند، پیگیر بودم تا اینکه قضات محترم شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور اتهامات اصلی و خصوصا اتهام موضوع ماده ۴۹۸ قانون مجازات اسلامی  (کتاب پنجم) را که عبارت بود از تشکیل گروه ضد امنیتی از زمره اتهامات خارج کردند و اتهام اجتماع و تبانی را هم با استدلالى على حده مردود دانستند و ضمنا دستور توقف اجرای حکم را از زمان صدور حکم دیوان اعلام کردند، لذا دیگر ضرورت نداشت تا به زندان برگردم و منتظر بمانم تا پرونده به شعبه هم عرض برود و شعبه مرجوع الیه توقف اجرای حکم صادر کند و سپس آزاد گردم هر چند که این تشریفات یعنی تشریفات موضوع ماده ۴۷۸ آیین دادرسی کیفری حتما باید انجام شود، فقط با این تفاوت که به حکم شعبه دیوان عالی کشور در طول انجام تشریفات مورد اشاره، بازگشتم متعاقب اتمام مرخصی و ایضاً چند روز غیبت منتفی و موجه خواهد بود.

امروز [۲۴ شهریور] در معیت آقای رئیسیان به اجرای احکام دادسرای ناحیه ۳۳ دادسرای امنیت رفتیم و دادیار محترم اجرای احکام مراتب توقف اجرای حکم را اعلام کردند.

در هر حال من بنای غیبت کردن و بازنگشتن نداشتم و لیکن شرایط به گونه ای پیش رفت تا کمی تامل کنم و از طرفی مسئله به خطر افتادن وثیقه به دلیل غیبت هم بود (هر چند وثیقه گذار بزرگوار به هیچ وجه به روی من نیاوردند) و البته که از دایره سرپرستی نظارت هم اقدامات ایذایی صورت نگرفت و من هم آماده بودم هر وقت به وثیقه گذار اخطار گردد، درنگ نکنم و بازگردم، اما ترجیح دادم کمی صبر کنم تا ببینم رای دیوان به چه صورت صادر می گردد.

النهایه ، فعلا تا برگزاری دادگاه در شعبه هم عرض تجدید نظر به زندان باز نمی گردم، ممکن است شعبه هم عرض نظر دیوان را تامین کند (امر محتملی است، چرا که درخواست اعاده از سوی مجری حکم بوده است) ممکن هم است که دادگاه تجدید نظر هم عرض بر رای سابق الصدور اصرار بورزد.

دست کم من خود را آنطور که طی ۵ سال اخیر آماده کردم و صبر پیشه ساختم، خود را برای هر اتفاقی آماده کرده ام و امیدوارم، دفاع مستقل حقوقی بر ملاحظات غیر حقوق پیروز شود، چه اینکه تا اینجای کار اینگونه بوده و استقبال میکنم که قضات شعبه هم عرض دادگاه تجدید نظر هم رویکرد قضات محترم اجرا و دیوان عالی کشور باشند.