ابراز نگرانی یک وکیل افغانستان از وضعیت امنیت وکلا در این کشور

وکلاپرس- عضو انجمن مستقل وکلای مدافع افغانستان از وضعیت امنیت وکلا در این کشور، ابراز نگرانی کرد و تنها راهکار موجود را ترک وطن دانست.

به گزارش وکلاپرس، وکیل لینا احمدی، عضو انجمن مستقل وکلای مدافع افغانستان، در گفت و گو با خبرنگار ما به مناسبت روز جهانی وکلای در معرض خطر، به بررسی وضعیت امنیت وکلا در کشور افغانستان پرداخت که جزئیات آن در ادامه آمده است.

به نظر شما در موضوع وکلای در معرض خطر، با چند نوع خطر مواجه هستیم؟

به طور کلی می توان گفت که وکلای ما با چندین نوع خطر روبه رو هستند؛ نخست آن که وکلا امنیت جانی ندارند. با رها شدن مجرمین سیاسی و موکلین قدرتمند و صاحب مقام فعلی، وکلای مدافع که پرونده های آنها را وکالت کرده بودند در معرض خطر قرار گرفتند. این موکلین قدرتمند که در دوره فعلی صاحب مقام شده اند، از هیچ گونه عملی در مقابل ملت دریغ نمی کنند و ملت بیچاره را آواره کرده اند.

ثانیا ما وکلا در حال حاضر شغل نداریم؛ من شخصا ۵ سال وکالت کرده و روزهای سخت وکالت را از صفر شروع و در جامعه برای خود جایگاهی ایجاد کرده ام اما متاسفانه فعلا هیچ اثری از آن دیده نمی شود.

نه تنها فعلا وکالت در کل نظام عدلی و قضایی در افغانستان وجود ندارد بلکه تمامش به حوزه پلیس خلاصه می شود؛ هم گرفتار می کنند، هم حکم صادر می کنند و هم رها می کنند. به عبارت دیگر تمام قضایا در همین مرجع حل و فصل می شود. واقعا نمیدانم ما در کجای این کره خاکی قرار داریم.

بیشتر بخوانید:

• وضعیت بغرنج وکلای زن در افغانستان؛ تنها انتظارمان این است که به کشور دیگری منتقل بشویم

ثالثا موضوع اقتصادی مطرح است؛ وکلا در وضعیت بد اقتصادی به سر می برند و تقریبا پنج ماه می شود که هیچ نوع درآمدی ندارند. در حال حاضر وکالت کلا از بین رفته است و نظام موجود نمی خواهد که ما کار کنیم. من مجبور به تغییر شغل شده ام و نظر به نیاز جامعه، فعلا فعالیت های مدنی دارم. اعتراض نیز همانند وکالت برایم باعث افتخار است؛ زیرا در هردو حالت برای ملت و شنیدن صدای آنان قربانی می شوم.

رابعا ما شاکی هستیم از اینکه کشور های خارجی ما را –به عنوان یکی از ارکان دادرسی عادلانه- کلا فراموش کرده اند؛ برای قضات و دادستان ها دهلیز هوا ساخته می شود اما برای حمایت از وکلا هیچ خبری نیست.

ما عضویت انجمن بین المللی وکلای مدافع جهان را از همان سال تاسیس خود داریم لذا باید به وضعیت وکلای مدافع توجه شود. معتقدم نباید حق خود وکلا به خاطر احقاق حق مردم فراموش شود.

انتظار شما از نهادهای بین المللی و اتحادیه بین المللی وکلا (IBA) چیست؟

آماری از سوءقصدهای صورت گرفته علیه وکلا در افغانستان وجود دارد؟

به خاطر بسته شدن انجمن و نبود دسترسی به وکلا، فعلا تنها از سه قضیه سوء قصد علیه وکلا خبر منتشر شده است؛ یکی از وکلا کلا گم شده است و از زنده و یا مرده بودن اش خبری نیست و دو تن دیگر نیز توسط طالبان زندانی شده بودند که با میانجی گری مردم منطقه آزاد شدند.

از ولایات دیگر افغانستان خبری نیست؛ طبق شنیده ها، در ولایات وضعیت بسیار وخیم است و مردم از ترس صحبتی نمی کنند. اینکه وکلا در چه وضعیتی قرار دارند نه در رسانه ها می آید و نه انجمن مطلع می شود.

نظر به چشم دید ما وکلا هم طبق روال از وضعیت وخیم امنیتی و جانی رنج می برند و همگی به گوشه ای دور از دسترس در روستاها و شهرها خود را حبس کرده و هر چه را که بر سرشان بیاید نمیخواهند بازگو کنند زیرا خطرات بیشتر می شود وطالبان از این نقطه ضعف خیلی استفاده می کنند چون در استان، طالبان دور از چشم رسانه و شبکه های اجتماعی قرار دارند.

انجمن بین المللی وکلا حمایتی از وکلای در معرض خطر داشته است؟

صرفا بعد از سقوط انجمن وکلا، انجمن بین المللی وکلا نامه ای به خاطر ضرورت حفظ استقلال انجمن صادر کرد؛ چون خود مدیران انجمن تحت تهدید بودند، به حمایت نیاز داشتند و متاسفانه نتوانستند برای اعضای خود اقدامی کنند.

شرایط وکلا از حیث امنیت و… قبل از ورود طالبان به افغانستان را با بعد آن مقایسه کنید.

در سال های اخیر وکالت جایگاه خود را در افغانستان پیدا کرده بود و مردم اندکی درک کرده بودند که باید در قضایای خود به وکیل مراجعه کنند و بدون مشورت وکیل اقدام نکنند. محاکم نیز برخورد دوگانه داشتند؛ وقتی وکیل مرتکب عمل خلاف قانون میشد خیلی رویه خشن صورت می گرفت چرا که به عنوان وکیل نباید عمل خلاف انجام داد اما اگر به اصل رجوع کنیم انسان خالی از اشتباه نیست.

آیا انجمن یا خود وکلا برنامه‌ای برای حمایت از خود در شرایط فعلی دارند؟

فعلا خیر. هیچ نوع برنامه ای برای حمایت وکیل و وکالت در افغانستان وجود ندارد. نه از طرف های داخلی و نه خارجی.

به نظر شما چه عواملی سبب می شود وکلا در معرض خطر قرار بگیرند؟

در افغانستان رها شدن زندانیان از زندان، نبود شغل، نبود مرجع پاسخگو و تنها گذاشتن وکلای در این روز های تاریک و تلخ از طرف کشور های حامی عدالت سبب شده است امنیت وکلا در خطر باشد.

چه راهکاری برای جلوگیری از سوءقصدها علیه وکلا یا کاهش آن وجود دارد؟

فعلا تنها راهکار نه تنها برای وکلای مدافع بلکه برای همه مردم، فرار از وطن است؛ برای اینکه بتوانند زنده بمانند. مردم باید مادر و زادگاه خود یعنی وطن خود را ترک کنند و به مهاجرت قانونی یا غیر قانونی به هر طوری شده رجوع می کنند و راه های صعب العبوری را می پیمایند. این تنها راهی است که ما در پیش داریم و واقعا از آینده تاریک خود خسته شده ایم.

وکلا از آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند و در زمان جمهوریت نیز در امنیت نبودند. متاسفانه فعلا بر همه دنیا مسلم شده است که در افغانستان هیچ کس در امنیت نیست. امنیت تنها در کلام نیست که بگوییم ما امنیت داریم. کدام امنیت؟ وقتی وکیلی نتواند شب برای خانواده خود حتی یک نان خشک برای خوردن ببرد، چگونه می توان از امنیت گفت؟ وضعیت از آنچه انعکاس بیرونی دارد به مراتب وخیم تر است.

ما در بطن جامعه هستیم و از تمام مشکلات مردم آگاهیم؛ به همین خاطر چهار ماه است که در خیابان هستیم و به بی عدالتی و نابرابری های جامعه خود اعتراض می کنیم.