ماده ۲۱۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

‌‌ماده ۲۱۲- توقیف اموال زیر ممنوع است:

۱- دوسوم حقوق حقوق بگیران و سه‌چهارم حقوق بازنشستگی و وظیفه.

۲- لباس و اشیاء و لوازمی که برای رفع حوائج ضروری مؤدی و افراد تحت تکفل او لازم است و همچنین آذوقه موجود و نفقه اشخاص واجب‌النفقه مؤدی.

۳- ابزار و آلات کشاورزی و صنعتی و وسایل کسب که برای تأمین حداقل معیشت مؤدی لازم است.

۴- محل سکونت به‌قدر متعارف.

تبصره ۱- هرگاه ارزش مالی که برای توقیف در نظر گرفته می‌شود زائد بر میزان بدهی مالیاتی مؤدی بوده و قابل تفکیک نباشد تمام مال توقیف و فروخته خواهد شد و مازاد مسترد می‌شود مگر اینکه مؤدی اموال بلامعارض دیگری معادل میزان فوق معرفی نماید.

تبصره ۲- هرگاه مؤدی یکی از زوجین باشد که در یک خانه زندگی می‌نمایند از اثاث‌البیت آنچه عادتاً مورد استفاده زنان است متعلق به زن و بقیه متعلق به شوهر شناخته می‌شود مگر آنکه خلاف ترتیب فوق معلوم شود.

تبصره ۳- توقیف واحدهای تولیدی اعم از کشاورزی و صنعتی در مدت عملیات اجرائی نباید موجب تعطیل واحد تولیدی گردد.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳

سایر مواد:

• ماده ۹۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۹۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۹۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
• ۲
• ۳
• ۴
• ۵
• ۶
• ۷
• ۸
• ۹
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
...
• ۲۰
• >>