ماده ۲۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

‌ماده ۲۰۲ (اصلاحی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- وزارت امور اقتصادی و دارایی یا سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند از خروج بدهکاران مالیاتی که میزان بدهی قطعی آن‌ها برای اشخاص حقوقی تولیدی دارای پروانه بهره‌برداری از مراجع قانونی ذی‌ربط از بیست درصد (۲۰٪) سرمایه ثبت شده و یا مبلغ پنج میلیارد (۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال، سایر اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی تولیدی از ده درصد (۱۰٪) سرمایه ثبت شده و یا دو میلیارد (۲٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال و سایر اشخاص حقیقی از یک‌صد میلیون (۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال بیشتر‌است از کشور جلوگیری نماید.

حکم این ماده در مورد اشخاص عازم سفر واجب با درخواست و تأیید مراجع ذی‌ربط اعزام‌کننده مبنی بر میسور نبودن پرداخت بدهی مالیاتی مربوط، با اخذ تضمین لازم جاری نمی‌باشد.

تبصره- در صورتی که  مؤدیان مالیاتی به قصد فرار از پرداخت مالیات اقدام به نقل و انتقال اموال خود به همسر و یا فرزندان نمایند سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند نسبت به ابطال اسناد مذکور از طریق مراجع قضایی اقدام نماید.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳

سایر مواد:

• ماده ۱۳۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۲۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۸ مکرر قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۴۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
...
• ۵
• ۶
• ۷
• ۸
• ۹
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
• ۱۳
• ۱۴
• ۱۵
...
• ۲۰
• >>