وکلاپرس- وکیل محمد تقی غفاری فردویی در رابطه با مسائل پیش آمده در چند روز گذشته در یادداشتی اینستاگرامی به بیان ضرورت انسجام و حفظ روابط خانواده ی وکالت در مقطع حساس کنونی پرداخته است.
به گزارش وکلاپرس وکیل غفاری فردویی عضو هیات مدیره کانون وکلای دادگستری مرکز در این یادداشت که با عنوان “اندر حکایت رابطه مدیران کانون های وکلا و وکلای دادگستری” منتشر کرده است، اقداماتی مشابه چیزی که رخ داده است را ناشی از فشارهایِ عصبی و زودگذر دانسته و بر مدارا، به عنوان اصلی ترینِ خصیصه ی مدیران موفق تاکید کرده است.
وکیل غفاری فردویی وکلا را ولی نعمتان مدیران کانون ها خوانده و در شرایط فعلی حفظ انسجام روابط داخل خانواده وکالت را رکن رکین و مهم ترین اصل دانسته است.
شایان ذکر است در روزهای گذشته دکتر حسن پاشازاده رئیس کانون وکلای دادگستری آذربایجان شرقی، طی نامه ای وکیل نگین کیانی را به علت انتشار یک توییت انتقادی به عنوان تخلف از سوگند به دادسرای انتظامی این کانون معرفی کرد.
بیشتر بخوانید:
- توضیحات وکیل نگین کیانی درباره اعلام تخلف رئیس کانون وکلای آذربایجان شرقی علیه وی
- ضرورت پرهیز از ایجاد تفرقه بین مدیران کانون ها و موکلین (عموم وکلا)
متن یادداشت وکیل غفاری به شرح زیر است:
اندر حکایت رابطه مدیران کانون های وکلا و وکلای دادگستری
داستانِ “تون تاب” ها در حمام هایِ قدیمی، دقیقاً حکایتِ ما مدیرانِ کانونهای وکلا است.
در آن حمام ها که به خزینه معروف بود، شخصی مسئولِ روشن نگه داشتنِ آتش برای گرم بودن آب بود که اصطلاحاً “تون تاب” نامیده میشد. لباسها و بدنِ این شخص به دلیلِ سر و کار داشتن با ذغال و آتش، همیشه سیاه و کثیف بود تا دیگران بتوانند خودشان را بشویند و تمیز کنند. به عبارتی، کثیفی ها را به جان می خرید تا بقیه تمیز باشند.
ما مدیرانِ کانونهایِ وکلا که همگی منتخبین وکلا هستیم نیز باید چنین وظیفه ای را برای خود منظور بداریم. هیچ کس ما را مجبور به پذیرشِ این مسئولیت نکرده، پس باید تاب و تحملمان را بسیار افزایش دهیم. سختی ها، انتقادها، سخنان درشت و حتی گاه سخنانِ نادرست از سویِ وکلا، نباید ما را از مقامِ “پدر بودن”، دور سازد.
تفاوت ما مدیرانِ کانونهای وکلا با بسیاری از مدیرانِ نهادهایِ دیگر، در انتخاب شدنِ مستقیمِ ما توسط وکلا است و بی هیچ تعارفی، وکلا ولی نعمتانِ ما هستند.
انشراحِ صدرِ ما در مقامِ بزرگترِ صنف باید به نحوی باشد که حتی اگر فرزندی از نگاهِ ما، از حیطه ی رفتار درست خارج شد، او را مجدداً در خانه با مهربانی راهنمایی کنیم؛ مجازات، آخرین راهِ حل و شاید نادرترین مسیر بعد از همه ی تلاشها باشد.
در این مقطعِ تاریخی که کانونها پشتِ سر می گذارد، مهمترین اصل، حفظِ روابطِ خانواده ی وکالت است، و انسجام، رکنِ رکینِ آن.
تردیدی ندارم که اگر بزرگِ خانواده به دلیل ناهمواریِ مسیر و سختیِ امور، تصمیمی بگیرد که فرزندی از فرزندانِ وکالت را مورد توبیخ قرار بدهد، باید با سعه ی صدر از این تصمیم عدول کند و طریقِ مدارا در خانواده را جاری سازد، چرا که به احتمالِ زیاد این تصمیم ممکن است بواسطه ی فشارهایِ عصبی و زودگذر بوده باشد، و اصرار به اجرایِ آن، جز انشقاق و نقار و کدورت، اثر دیگری ندارد.
مدارا، اصلی ترینِ خصیصه ی مدیران موفق است، و اعمالِ حق، آن هم با تفاسیری که از حق داریم، که گاهی با واقعیت و حقیقت فاصله دارد، حتماً باید در ذیلِ مدارا قرار گیرد.
View this post on Instagram
