ماده ۲۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

‌ماده ۲۰۲ (اصلاحی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- وزارت امور اقتصادی و دارایی یا سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند از خروج بدهکاران مالیاتی که میزان بدهی قطعی آن‌ها برای اشخاص حقوقی تولیدی دارای پروانه بهره‌برداری از مراجع قانونی ذی‌ربط از بیست درصد (۲۰٪) سرمایه ثبت شده و یا مبلغ پنج میلیارد (۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال، سایر اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی تولیدی از ده درصد (۱۰٪) سرمایه ثبت شده و یا دو میلیارد (۲٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال و سایر اشخاص حقیقی از یک‌صد میلیون (۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال بیشتر‌است از کشور جلوگیری نماید.

حکم این ماده در مورد اشخاص عازم سفر واجب با درخواست و تأیید مراجع ذی‌ربط اعزام‌کننده مبنی بر میسور نبودن پرداخت بدهی مالیاتی مربوط، با اخذ تضمین لازم جاری نمی‌باشد.

تبصره- در صورتی که  مؤدیان مالیاتی به قصد فرار از پرداخت مالیات اقدام به نقل و انتقال اموال خود به همسر و یا فرزندان نمایند سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند نسبت به ابطال اسناد مذکور از طریق مراجع قضایی اقدام نماید.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳

سایر مواد:

• ماده ۹۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۹۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۹۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۰۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
• ۲
• ۳
• ۴
• ۵
• ۶
• ۷
• ۸
• ۹
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
...
• ۲۰
• >>