ماده ۱۸۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

ماده ۱۸۰- هر شخص حقیقی ایرانی که با ارائه گواهی نمایندگی‌های مالی یا سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران در خارج ثابت کند که از درآمد یک سال مالیاتی خود در یکی از کشورهای خارج به‌عنوان مقیم مالیات پرداخته است از لحاظ مالیاتی در آن سال مقیم خارج از کشور شناخته خواهد شد مگر در یکی از موارد زیر:

۱- در سال مالیاتی مزبور در ایران دارای شغلی بوده باشد.

۲- در سال مالیاتی مزبور لااقل شش ماه متوالیاً یا متناوباً در ایران سکونت داشته باشد.

۳- توقف در خارج از کشور به‌منظور انجام مأموریت یا معالجه یا امثال آن بوده باشد.

تبصره- اشخاص حقیقی یا حقوقی ایرانی مقیم ایران در صورتی که  درآمدی از خارج کشور تحصیل نموده و مالیات آن را به دولت محل تحصیل درآمد پرداخته باشند و درآمد مذکور را در اظهارنامه یا ترازنامه و حساب سود و زیان خود حسب مورد طبق مقررات این قانون اعلام نمایند مالیات پرداختی آن‌ها در خارج از کشور و یا آن مقدار مالیاتی که به درآمد تحصیل شده در خارج کشور با تناسب به کل درآمد مشمول مالیات آنان تعلق می‌گیرد هرکدام کمتر باشد از مالیات بر درآمد آن‌ها قابل کسر خواهد بود.

مقررات مرتبط:

• قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶

سایر مواد:

• ماده ۱۳۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۲۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۸ مکرر قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۳۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• ماده ۱۴۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶

• <<
• ۱
...
• ۵
• ۶
• ۷
• ۸
• ۹
• ۱۰
• ۱۱
• ۱۲
• ۱۳
• ۱۴
• ۱۵
...
• ۲۰
• >>