وکلاپرس– یک روزنامه نگار طی یادداشتی بازپروری مجرمان تروریست را به عنوان بهترین گزینه برای مبارزه با تروریسم برشمرد و این روش را موجب قطع شدن چرخه ترور و خشونت دانست.
به گزارش وکلاپرس، محمد خیر ندمان، طی یادداشتی بازپروری مجرمان را به عنوان بهترین گزینه برای مبارزه با تروریسم عنوان کرد و بهره گیری از «رویکرد دوجانبه که ترکیبی از پیگرد قانونی عادلانه و ایجاد آشتی و سازش در صورت امکان، باشد» را تنها گزینه موفقی دانست که جامعه جهانی را قادر می سازد تا سازمان های تروریستی را شکست دهند از آن استفاده کند.
در ادامه متن کامل این یادداشت را خواهید خواند:
جهان معاصر تا به حال با خطرات و چالش های بسیاری رو به رو است؛ سقوط اتحاد جماهیر شوری و پایان جنگ سرد، به «پایان تاریخ» یا طلوع صبحی جدید مملو از صلح و هماهنگی در جهان، منجر نشد؛ در عوض، این تغییر تراکم، بیشتر مشکلات و تهدیدهای جدی جهانی از جمله درگیری های قومی، گسترش سلاح‌های کشتارجمعی، آلودگی محیط زیست، رشد ناموزون جمعیت، جرائم بین‌المللی و تروریسم را در پی داشت و هر چند همه موارد یاد شده به طور مستقیم بر رفاه و امنیت زندگی بشر تاثیر می گذارد، اما تروریسم جهانی به عنوان جدی ترین چالش زندگی در عصر حاضر به شمار می رود.
با آنکه تروریسم، یک پدیده کهن و قدیمی است، اما تهدیدی که هم اکنون ایجاد می کند بیشتر به نظر می رسد. شاید این امر به دلیل کاهش خطر جنگ جهانی متعارف است. افزون بر این، مناطق وسیعی از جهان در معرض حملات تروریستی قرار گرفت و در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، مرکز تجارت جهانی در نیویورک بزرگ ترین حمله تروریستی را شاهد بود. با وجود اینکه تروریسم در مقایسه با سایر اقدامات خشونت آمیز به قربانی کمتری دارد و هرچند احتمال آماری کشته شدن هر یک از ما به دست تروریست ها اندک است، اما بشر همواره نگران تهدیدهای تروریستی است و دولت‌ها به مبارزه با آن توجه ویژه‌ای دارند. البته عمده ترین عامل نگرانی این است که تروریسم، ترس و ناامنی شدیدی در جامعه ایجاد می کند و تروریست ها غالبا بدون هشدار قبلی به غیرنظامیان بی گناه حمله می برند.
تروریست ها با نشان دادن ناتوانی دولت ها در محافظت از شهروندان خود، سعی دارند امتیازهایی بگیرند یا دولت‌ها را تضعیف و بی اعتبار کنند. افزون بر آن، از تروریسم به عنوان یک روش جنگی راهبردی کم هزینه استفاده می شود. تروریست ها برای ابراز اعتراض و خشم و پیشبرد ایده های مذهبی متعصبانه نیز به خشونت و تندخویی متوسل می شوند.
از سوی دیگر، مقابله با تروریسم هزینه اقتصادی بالایی دارد و کشورهای جهان همه ساله برای محافظت در برابر تروریسم داخلی و خارجی میلیاردها دلار هزینه می کنند. علاوه بر این، تروریسم حتی می تواند کل اقتصاد را فلج کند. به عنوان مثال، با هدف قرار دادن شمار اندکی از گردشگران در کشورهایی که منبع اصلی درآمد آن‌ها از گردشگری تامین می شود، می تواند صنعت گردشگری در این کشورها را برای چند ماه کاملا مختل کند.
بیشتر بخوانید:
فناوری نیز به تهدیدهای تروریستی بُعد جدیدی افزوده است. به عنوان مثال، در سال ۱۶۰۵ «گای فاکس»، تروریست مشهور بریتانیایی که قصد داشت جیمز اول، پادشاه بریتانیا و مجلس را منفجر کند، ۲۹ بشکه مواد منفجره را زیر ساختمان مجلس بریتانیا برد؛ در حالی که امروزه با توجه به پیشرفت فناوری، یک وسیله کوچک انفجاری هم می تواند به همان اندازه تاثیرگذار باشد. تروریست ها برای جلوگیری از ردیابی، از رایانه ها، تلفن های همراه و نرم‌افزارهای رمزگذار استفاده می کنند و برای جعل اسناد و گذرنامه، ابزارهای پیشرفته ای را به کار می گیرند.
از سویی احتمال دستیابی تروریست ها به سلاح های کشتارجمعی همچون سلاح های شیمیایی، بیولوژیکی یا هسته‌ای با هدف افزایش میزان تلفات بیش از حد معمول، خطر گروه های تروریستی را بیش از پیش افزایش می دهد. حادثه حمله فرقه آوم شینریکیو ژاپن با گاز سارین به متروی توکیو در سال ۱۹۹۵، نشان داد که تهدید تروریسم شیمیایی اکنون یک واقعیت است. تمایل برخی تروریست های متعصب به انجام عملیات انتحاری نیز سبب می شود خطر تروریست هایی که به سلاح های کشتارجمعی دسترسی دارند، تشدید شود.
بیشتر بخوانید: سه وکیل برای دفاع از «بن سلمان» در قتل خاشقچی به دادگاه معرفی شدند
تردیدی نیست که خطر تروریسم به دلیل نقشی که رسانه های خبری در نمایش صحنه هایی وحشت بار از عملیات تروریستی ایفا می کنند، پررنگ تر است و نگرانی از خطرات تروریستی در جامعه افزایش یافته است؛ به گونه ای که همگان احساس آسیب پذیری می کنند. تروریست ها هم البته این واقعیت ناگوار را درک کرده اند و می کوشند با بهره گیری از پوشش رسانه ای، مردم و دولت‌ها را در حالت دفاع دائم قرار دهند.
در حالی که کشورهای جهان در مورد نحوه برخورد با هزاران تن از شهروندانی که به سازمان های تروریستی مانند القاعده و داعش پیوسته اند، بحث و رایزنی می کنند، برخی، لغو تابعیت افراد یاد شده و ممنوعیت بازگشت آن ها به کشورهای متبوعشان را خواستارند. این نحوه برخورد به بهانه وحشی گری سازمان های تروریستی و ضرورت انتقام جویی از افراد وابسته به آن ها، مانع از دست یابی به یک راه حل عملی می شود و تروریست ها را از پیگرد قضایی عادلانه دور می کند. این در حالی است که در واقع، این جنگجویان باید به کشورهایشان بازگردند تا در دادگاه ها مورد پیگرد قضائی و قانونی قرار گیرند. به عنوان مثال، حدود ۴۳ هزار نفر از شهروندان خارجی از ۵۷ کشور، از دو سال پیش به این سو در شرایط تاسف آوری در زندان ها و اردوگاه هایی در شمال شرقی سوریه به سر می برند که کنترل آن ها در دست شبه نظامیان کُرد مورد حمایت آمریکا است. این در حالی است که دانمارک، بریتانیا و فرانسه از جمله کشورهایی هستند که مقام های آنان در تلاش برای لغو تابعیت این افرادند تا از بازگشت شهروندانی که در سایه دولت داعش زندگی می کردند، جلوگیری کنند.
شکی نیست که برخی از این بازداشت شدگان افرادی مجرم و جنایتکارند اما در این میان، بسیاری از افراد بی گناه (حدود هفت هزار کودک)، در شرایطی کاملا ناامیدکننده و در معرض خشونت، نبود مراقبت های بهداشتی و خطر بیماری کرونا قرار دارند و هرچند تصور بسیاری بر این است که با دور نگه داشتن تروریست های سابق و خانواده های آن ها و موافقت نکردن با بازگشت این شهروندان، امنیت در کشورهایشان بهتر تامین می شود، اما یک اشتباه فاجعه‌بار است؛ زیرا شرایط ناامیدکننده و وضعیت آشفته اردوگاه هایی که این افراد از جمله زنان و کودکان در آن‌ها نگهداری می شوند، می تواند نسل جدیدی از افراط گرایان را به بار آورد.
بیشتر بخوانید: بررسی انتقادی ابعاد حقوقی جنایت «خیابان گاندی» از زبان قاضی پرونده
تردیدی نیست که اتخاذ یک رویکرد دوجانبه که ترکیبی از پیگرد قانونی عادلانه و ایجاد آشتی و سازش در صورت امکان، باشد، تنها گزینه موفقی است که جامعه جهانی می تواند برای شکست سازمان های تروریستی از آن استفاده کند. این دادرسی می تواند بنیانی اخلاقی ایجاد کند که به تضعیف چرخه انتقام منجر شود و نه تنها اهداف اخلاقی را برآورده کند بلکه برای تحقق اهداف امنیتی نیز سودمند باشد.
البته علاوه بر بازخواست کیفری، ما به آشتی و مصالحه نیاز داریم. در واقع افرادی که مرتکب جرم و جنایت شده اند، افزون بر مجازات، باید بازپروری شوند و مسیر افراد بی گناه، از جمله کودکان و بسیاری از اعضای خانواده های جنگ جویان تروریست، از جهادی ها و محیط آن ها جدا شود. این امر مستلزم بازگشت آن ها به کشورهای متبوعشان است.
منبع: ایندیپندنت فارسی
