یادداشت دکتر خالقی درباره ماجرای درگیری درمانگاه قم ؛ میتواند مشمول ماده ۶۱۹ قانون مجازات بوده باشد
خالقی: تصويربرداریِ متمرکز و بدون اجازه مجاز نبوده و می تواند نوعی مزاحمت و مشمول ماده ٦١٩ قانون تعزيرات باشد
وکلاپرس _ علی خالقی در یادداشتی که روز گذشته ۲۲ اسفندماه در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد، نسبت به فیلم برداری بدون اجازه در ماجرای درمانگاه قم واکنش نشان داد و ابعاد این موضوع را از نظر حقوقی بررسی کرد.
به گزارش وکلاپرس، دکتر علی خالقی (دانشیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران) در یادداشتی از دیدگاه خود نسبت به درگیری درمانگاه قم نوشت و گفت: تصویر برداری در معابر و اماکن عمومی به گونهای که به وضوح متمرکز بر شخص معین یا قابل تعیین و تمایز باشد، نقض حریم خصوصی وی و نیازمند اخذ موافقت اوست.
بیشتر بخوانید:
یادداشتی که علی خالقی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده، به شرح زیر است:
هنوز صدای شیون مادر قمی در گوش ها و صحنه پریشانی او در ذهن هاست که تصاویر جدیدی از مشاجره شدید میان زن و مردی دیگر در فضای مجازی منتشر شده که حاکی از اعتراض آن خانم به فیلمبرداری از او توسط طرف مقابل است. نمی دانم که این واقعه جدید است یا قدیمی، اما حکایت از رفتاری دارد که این روزها زیاد تکرار می شود: «عکس برداری یا فیلم برداری بی اجازه از خانم ها در اماکن عمومی توسط مردان غریبه.»
درست است که اشخاص با خروج از خانه و ورود به اماکن عمومی بخشی از امتیازات حریم خصوصی خود را از دست میدهند، اما به کلی از آن محروم نمیشوند. ممنوعیت سرک کشیدن به داخل خودرو یا کیف دستی اشخاص، خودداری از تماشای رمز کارت و صفحه اطلاعات حساب بانکی شخصِ در حال استفاده از دستگاه خودپرداز، اجتناب از چشم دوختن به صفحه تلفن همراه همسفران وسایل نقلیه عمومی و بسیاری دیگر از مثالها، جلوههایی از لزوم رعایت حریم خصوصی در اماکن عمومی است. رعایت این حریم، نه تنها مبتنی بر اخلاق اجتماعی، بلکه مورد حمایت قانون اساسی است (اصل بیست و دوم).
یکی از جنبههای حریم خصوصی اشخاص، «حق بر تصویر» است؛ تصویری که انتشار آن توسط تصویر بردار دارای پروانه کسب هم ممنوع و گاه با شرایطی، اساساً انتشار آن توسط او و هر کسی جرم و قابل مجازات محسوب میشود (ماده ۷۴۵ قانون تعزیرات). تصویر برداری در معابر و اماکن عمومی، اعم از اینکه به صورت عکس باشد یا فیلم، چنانچه متمرکز بر «شخص معین یا قابل تعیین و تمایز» نباشد، اشکالی ندارد، مانند اینکه کسی از نمایی از یک میدان یا خیابان عکس گرفته یا فیلم تهیه کند و اتفاقاً یا معمولاً اشخاصی هم در آن لحظه و در آن مکان حضور داشته و تصویری واضح یا غیر واضح از آنها هم در آن عکس یا فیلم به چشم بخورد.
در مقابل، تصویر برداری در معابر و اماکن عمومی به گونهای که به وضوح متمرکز بر شخص معین یا قابل تعیین و تمایز باشد، نقض حریم خصوصی وی و نیازمند اخذ موافقت اوست.
اگر از موارد استثنایی بگذریم، در فرهنگ ما معمولاً بانوان مایل نیستند که تصویرشان بدون اجازه آن ها در اختیار مردان باشد و بماند، به ویژه اگر بدانند که تصویر بردار از این کار خود قصد لذت یا ایجاد زحمت برای آنان را دارد.
تصویربرداریِ متمرکز و بدون اجازه از مادری مستأصل و غمگین که در کنج خلوت بیمارستانی کودک بیمارش را در آغوش کشیده و تمام فکر و ذهنش حفظ سلامت خود در محیط بیمارستان و رساندن فرزندش به پزشکان است، مجاز نبوده و می تواند نوعی مزاحمت و مشمول ماده ۶۱۹ قانون تعزیرات باشد.
شدیدا با سیرک عکسبرداری مردم از مردم مخالفم اما دوربین آن طلبه که اصلا سمت آن مادر مستاصل و غمگین [گریه حضار] و کنج خلوتش نبود، ولی شما در فیلم چیزی جز فحاشی رکیک و حمله فیزیکی همان مادر مستاصل و غمگین [گریه حضار] به آن طلبه نمیبینید. تعرض و مزاحمت و الفاظ و حرکات مخالف شئون و توهینی هم اگر آنجا اتفاق افتاد از سوی همان مادر مستاصل و غمگین [گریه حضار] بود
سواد داشته باش!
دقیقا
به نام خدا
واقعا از حضرات حقوق دان و اساتید عظام بعید است که بدون توجه به این موضوع که آیا واقعا فیلمبرداری اتفاق افتاده یا نه اظهار نظر میکنند.صد البته که اگر وقوع فیلمبرداری احراز شود مشمول ماده ی مورد اشاره ی استاد بشود اما چنانچه فیلمبرداری اتفاق نیفتاده باشد رفتار خانم مشمول چیست.به نظر میرسد صاحب نظران محترم میبایست هر دو فرض رابدون هرگونه حب و بغض تحلیل کنند.
مراقب باشیم که خدایی نکرده به سبب قضاوت بیجا و به ناحق مورد غضب خدا قرار نگیریم
وجدان بیدار جامعه، بهترین قاضی هستش! هم رشتهای محترم یه ضرب المثل فارسی میگه:
تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها!
اگه فیلمبرداری نکرده بود چرا فرار کرد؟! و این کار، اماره بر فیلمبرداری توسط اون طلبه بود.
کجا درس حقوق خواندهاید که به ضرب المثل استناد میکنید؟ شرمآور است که فیلم را هم دقیق تماشا نکردید. عکسبرداری از زنان بیحجاب امری نامشروع است. خلاف شرع بین است. آن طلبه بر فرض عکسبرداری هم از آن زن فحاش عکسی نگرفته بود. این قضیه بیش از آنکه از وجدان بیدار جامعه حکایت کند یک جوسازی و پروپاگاندا بود.
استاد، من دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه علامه طباطبایی هستم، ضمنا، کارشناسی و کارشناسی ارشد حقوق خصوصی رو هم همین دانشگاه خوندم، الانم وکیل کانون وکلای مرکز، تهران هستم.
شرم آور اونه که امثال شما در جرم بیحجابی ماشین رو وسیله وقوع جرم میدونید!
هر چند با کلیات نظر شما کاملا موافق هستم و متاسفانه با هوچی گری همیشه هر اتفاقی رو قبل از مراجع صالحه حکمش در رسانه ها صادر می شود، اما شرع بین یک مفهوم و نهاد قابل تعیین است، لذا هر جرم و موضوعی نمی تواند خلاف شرع بین باشد.
شرع بین یعنی قاعده فقهی که از مسلمات بوده و فقهای اسلام اعم از شیعه و سنی و … در آن شک و تردید نداشته باشند مثل قاعده فقهی لاضرر و …
واقعا حقوق خوندی، شاید منظورت از حقوق در واقع دستمزد هست.
من نه حقوق خوندم و نه مدعی اما واقعا تاسف انگیز هست هر چه آدم باهوش و با استعداد بود رو فرستادن دنبال رشته های مهندسی و ته هرم استعدادها رو هم می گفتن بروید علوم انسانی.
حالا ببینید واقعا انتگرال مشکل گشای ملت ها شده، یا علوم انسانی و اجتماعی.
ضمنا اماره که مطرح فرمودین اماره قضایی نیست که حتی در فرض محال قضایی بودن آن، بازهم ادله جهت اقناع وجودی بازپرس نیاز هست و در پایان شما و بنده در صلاحیت تحقیقات مقدماتی جرم رو نداریم، لذا ولش کن تا در مرجع صالحه رسیدگی شود.
شما که صددرصد صلاحیت نداری چون حقوق نخوندی! بنابراین سوادش رو هم نداری که بخوای اظهار فضل کنید! هر وقت خواستید اظهار فضل کنید قبلش یه بار ماده ۲۱۱ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ رو با صدای بلند بخونید!
نه منظورم از حقوق اجرت المثل ایام تصرف هستش!
درود اولا تمام رشته های موجود در کشور بالاخص علوم انسانی که پایه تمامی اخلاقیات و بر محور شئونات مداری استوار است در انتظام جامعه نقش بسزایی داشته به همین دلیل بعضیها به دلیل جهل و عدم ادراک در این علم در ورطه سقوط آدمیت و اخلاقیات و کرامات قرار میگیرند و این یعنی انسان بی اخلاق و هنجار شکن همانند دوست عزیز ما که مهندسی یا ریاضیات را که فرمول ثابت و شناخته شده تمام اعصار بوده را در رتبه بندی استعداد ها ممتاز شمردند !!! شما اگر اندکی در متن و بطن علوم انسانی تعمق و مطالعه میفرمودید به دور از اخلاق و عدالت اظهار فضل و تفاوت قائل نمیشدید در رشته های مختلف و استعدادها چه اینکه در ایجاد نظم و قانون و روابط اجتماعی و حرمت نهادن به دین و ائین و رسوم و ارزشها و نحوه رفتارهای و تعاملات اجتماعی قطعا در سازماندهی موارد فوق نقش علوم انسانی ارجح خواهد بود نه ریاضیات پس تمام رشته ها در جای خود نقش و اهداف خود را ایفا میکنند و بایکیدیگر باید تعامل داشته باشند
ثانیا هر کسی مطابق تخصصش باید در امر مربوط اظهار نظر بکنه نه نا اهلان و مدعیان معرض و جاهل و متکبر و بی اخلاق !!! که هم اکنون و متاسفانه در امور مدیریتی مملکتی شاهد آن هستیم ثالثا در واقعه مورد بحث طبق تبحر ایرانیان آنقدر فیلم واقعی و فتوشاپ و غیر واقعی بیرون اومده که بعضا تمییز فیلم واقعی و سره از ناسره برای برخیها بسیار دشوار و گیج کننده بوده ولی با هوشیاری و مداقه بهر حال فیلم واقعی قابل تشخیص بوده است رابعا در فیلم در زاویه ای که طلبه ایستاده در حال فیلمبرداری بطور مرموزانه بوده که کاملا محرز و مسلم است که حتی از حیث قضایی در تحقیقات مقدماتی شماره بندی اسلایدی شده است بنا بر این بزه این آقا از این منظر به روشنا مسجل است که بدون رضایت و اطلاع زن حتی بی حجاب عکس یا فیلمبرداری قانونا ممنوع بوده حتی در ملا عام وفق ماده ۶۲۱ ق مجازات اسلامی و اصول قانون اساسی در خور مجازات بوده از طرفی امر بی حجابی هم در ملا عام و اماکن عمومی هم اپیدمی امروزه شده که گویی درخور مجازات میباشد حال اعمال مجرمانه این دو مشخص است و نیز توهین هم مزید بر علت شده و از طرفی طلبه حتی احساسات و عواطف و بیماری و وضعیت خاص و حاد مادر مستأصل را مد نظر قرار نداد که در آن محل و در آن وضعیت نگران کننده مادر نوزاد در آغوش گرفته مطلقا نباید آقای طلبه بواسطه فیلمبرداری مرتکب فعل حرامی شود و ایمن سازی و عدم افشا اسرار مومن و محرمات و حتی گناه صغیره از واجبات مومن است چه رسد به مشاهده مستمر و متمرکز به پستان مادر در حال شیر دادن نوزادش یا حجابش !!!! آنهم در بیمارستان محل مداوا مادر یا نوزاد بیمار بگذریم انسانیت و آدمیت و فهم از شرایط و ماهیت احکام شرط لازمه پیش از امر به معروف و نهی از منکر است و تذکر لسانی اولین گام امر به معروف است نه فیلمبرداری غیر اخلاقی و غیر قانونی و غیر انسانی که در هیچ قاموسی نمیگنجد و این رسالت و آرمان اسلام نیست که به فرجام با سازش طرفین فیصله یافت آنهم به دلیل تقصیر بارز طلبه