ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۴۰۲

۱۰مهر ۱۴۰۳

خواندن این مطلب 1 دقیقه زمان میبرد

ماده ۴- قوه قضائیه مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، در هر حوزه قضائی شهرستان، شعبه یا شعبی از دادگاه‌ها را تحت مدیریت و نظارت رئیس آن حوزه قضائی به‌عنوان دادگاه صلح تعیین کند.

در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند.

ریاست و نظارت دادگاه‌های صلح و شوراهای حل اختلاف در استان بر اساس آیین‌نامه ماده (۴۰) این قانون تعیین می‌شود.

مقررات مرتبط:

[۱]: در نظام حقوقی سابق ایران، به موجب «قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی» مصوب ۱۲۹۰ نهادی با عنوان «محاکم صلحیه» وجود داشته است، که نباید با نهاد جدیدالتاسیس به موجب قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۴۰۲ اشتباه بشود.

[۲]: طبق ماده ۳۶ همین قانون، تا زمان تشکیل دادگاه‌های صلح، به دعاوی و شکایات مطابق قوانین و مقررات جاری کشور ازجمله قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۳۹۴/۰۹/۱۶ رسیدگی می‌شود.

مفهوم آن این است که تا زمان تشکیل دادگاه‌های صلح در هر حوزه قضائی، شوراهای حل اختلاف آن حوزه، در محدوده مقرر در ماده ۹ قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۳۹۴ صلاحیت رسیدگی خواهند داشت و سایر موارد داخل در صلاحیت دادگاه صلح که خارج از محدوده مذکور است حسب مورد در دادسرا یا دادگاه عمومی حقوقی یا کیفری رسیدگی خواهند شد.