آیا سند همکاری ۲۵ ساله ترکمانچای چینی است؟
نگاهی به برخی واکنش ها نسبت به سند جامع همکاری بلند مدت ایران و چین
فهرست
وکلاپرس- وکیل حسین عسکری راد، در واکنش به برخی دیدگاه ها درباره سند جامع همکاری ۲۵ ساله ایران و چین طی یادداشتی سیاست خارجی ایران را در سالیان گذشته موفق دانسته و معتقد است: باید منتظر ماند و قراردادهای اجرایی را دید.
به گزارش وکلاپرس وکیل حسین عسکری راد، فعال صنفی و عضو اسبق هیأت مدیره کانون وکلای مرکز، در واکنش به قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین یادداشتی در کانال تلگرامی خود منتشر کرد.
بیشتر بخوانید: گزاره برگ رسمی وزارت خارجه درباره برنامه همکاری جامع ایران و چین منتشر شد
متن یادداشت در ادامه آمده است:
ترکمانچای چینی؟؟!!
امضای تفاهم نامه ایران و چین واکنش های مختلفی را برانگیخته است. گروهی آن را قرارداد افشانشده ترکمنچای!! چینی نام نهادند. معلوم نیست سندی که افشا نشده چگونه ترکمانچای ارزیابی می شود؟! و البته از لحاظ حقوقی تصویب مجلس را ضروری دانسته، گروه دیگر آن را گشایش اقتصادی و خروج از بن بست تحریم ها می دانند.
تفاهم نامه در نظام حقوقی ما شناخته شده نیست
اگر طریق افراط و تفریط را نپیماییم باید گفت؛ سند مورد نظر وصف عملیاتی و اجرایی (به مفهوم معاهده و قرارداد) ندارد و لذا نیازی به تصویب مجلس ندارد.
تفاهم نامه یا ام.او.یو “Memorandum of understanding” در نظام حقوقی ما ترم شناخته شده ای نیست اما در روابط بین الملل بیشتر در چارچوب انگیزه ها و آرزوهای کلان طرفین قابل توصیف است. برای ارزیابی اصولی این سند باید بین سیاست خارجی و داخلی ایران تمایز جدی قایل شد.
بیشتر بخوانید:
سیاست خارجی فعلی ایران منافع ملی و تاریخی ایرانیان را حفاظت می کند
هرچه امور داخلی اسیر برخی بدسلیقگی مدیران نالایق و بعضا فاسد است، سیاست خارجی ایران بویژه در دهه اخیر یکی از قوی ترین و مجرب ترین سیاست هایی است که منافع ملی و تاریخی ایرانیان را حفاظت می کند. سیاستی که قادر شده تحریم های کمرشکن را تاب آورد.
برخلاف رژیم پهلوی که بحرین را از دست داد و قاجاریه که بخش های ارزشمندی از شمال و غرب ایران بزرگ را واگذار کرد جمهوری اسلامی علیرغم جنگ هشت ساله نه تنها ذره ای از خاک ایران را از دست نداد بلکه نفوذ معنوی و حضور موثر خود را در بخش های زیادی از منطقه توسعه داده و جبهه بین المللی امپریالیسم را در منطقه ناکارامد ساخته است.
اگر همین سند با آمریکا امضا شده بود، تلویزیون های وی.او.ای، ایران اینترنشنال، منوتو و بی بی سی «جشن عقلانیت» ایران را بر پا می کردند. آمریکا برای رابطه با ایران هم اقتصاد را می خواهد هم سیاست را و همان برجام کم خاصیت را نیز پاره کرد.
باید منتظر ماند و قراردادهای اجرایی را دید
مملکت برای توسعه تولید و اشتغال نیاز به سرمایه گذاری خارجی دارد و چین قدرت اقتصادی نوظهوری است که در رقابت با غرب می تواند در قالب مناسبات برد-برد روابط مطلوبی برقرار نماید.
حافظه ما از چین، جنس های بنجلی است که تاجران بی اخلاق وطنی در نبود سیاست نظارتی، ایران را زباله دان اجناس بی کیفیت کرده اند والا ظریف ترین قطعات «های تک» سفاین فضایی را نیز چینیان می سازند اما تاجران نوکیسه علاقه ای به واردات جنس خوب چینی ندارند.
لاجرم باید منتظر ماند و قراردادهای اجرایی را دید و آنگاه به قضاوت نشست. سندی که صرفا سیاست راهبردی را ترسیم می نماید لزوما بار منفی ندارد.
هیاهوی بلندگوهایی که همیشه اخبار منفی می دهند نمی تواند معیار مناسبی برای هیجانات و قضاوت ما باشد. چه بسا علامت نیکویی برای آینده ایران نیز باشد.
