ابوالحسن بنی‌ صدر درگذشت

وکلاپرس- ابوالحسن بنی صدر، نخستین رییس جمهور ایران امروز درگذشت.

به گزارش وکلاپرس، ابوالحسن بنی صدر، نخستین رییس جمهور ایران، صبح امروز  در کشور فرانسه درگذشت.

در اطلاعیه‌ای که سایت رسمی بنی صدر منتشر کرده، آمده است:

«… ابوالحسن بنی صدر، رئیس جمهور منتخب مردم ایران پس از انقلاب بهمن ماه ۱۳۵۷ … در تاریخ ۱۷ مهرماه ۱۴۰۰ برابر با ۹ اکتبر ۲۰۲۱، پس از مدتی طولانی مبارزه با بیماری در بیمارستان سالپتریه شهر پاریس برحمت ایزدی پیوست.»

به همین بهانه نگاه کوتاهی به فراز و فرودهای زندگی مرحوم ابولحسن بنی صدر داشته‌ایم:

متولد همدان و روحانی زاده‌ای که در رشته‌های اقتصاد و حقوق تحصیل کرد

سید ابوالحسن بنی‌ صدر در سال ۱۳۱۲ در همدان متولد شد. پدرش سید نصرالله بنی‌صدر زاده از روحانیون بانفوذ کبودراهنگ و همدان بود. صدر مقطع ابتدایی و راهنمایی را در کبودراهنگ گذراند و دیپلم خود را از همدان دریافت کرد. او در دانشگاه تهران، در رشته ‌های اقتصاد و حقوق اسلامی تحصیل کرد و چهار سال در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی فعالیت داشت.

در ۷ شهریور ۱۳۴۰ با عذرا حسینی ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر و یک پسر بود.

سوابق سیاسی بنی صدر

بنی ‌صدر نماینده دانشجویان دانشکده حقوق دانشگاه تهران در کنگره جبهه ملی ایران در سال ۱۳۴۱ و مسئول سازمان دانشجویان جبهه ملی در دانشگاه تهران بود. او رهبری گروهی از دانشجویان مخالف شاه را به ‌عهده داشت و دو بار به خاطر فعالیت‌ های سیاسی دستگیر و روانه زندان شد. پس از مجروح شدن در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، کشور را ترک کرد و عازم فرانسه شد

بنی‌صدر و حسن حبیبی (معاون اول پیشین برخی از رؤسای جمهور ایران) از شاگردان احسان نراقی (نظریه‌ پرداز، محقق و یکی از مؤسسان بنیاد فرهنگ ایران) بودند و به همت او برای ادامه تحصیل به اروپا رفتند. او درنهایت موفق به اخذ مدرک دکتری از سوربن شد.

او پس از ناآرامی ‌ها و آشوب ‌های داخلی که سبب رفتن شاه از ایران شد، با رهبر انقلاب در تاریخ ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به کشور بازگشت.

بنی صدر در بهار ۱۳۵۸ پس از تشکیل دولت موقت و خارج شدن اعضایش از شورای انقلاب با موافقت امام خمینی به عضویت این شورا درآمد ولی حاضر به همکاری با دولت موقت نشد و مهدی بازرگان نیز پذیرای این پیشنهاد نبود.

سمت های بنی صدر در زمان انقلاب

وی همچنین در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی در فهرست به فرمان امام قرار گرفت و به عنوان یکی از نمایندگان استان تهران وارد این مجلس شد.

بنی صدر در تیر ۱۳۵۸ معاون وزیر اقتصاد شد که برای شرکت در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی، یک ماه پس از شروع به کار از سمتش کناره‌ گیری کرد.

ابوالحسن بنی‌ صدر در ۵ دی ماه ۱۳۵۸ رسما نامزدی ‌اش در اولین انتخابات ریاست‌ جمهوری ایران را اعلام کرد. انتخابات در روز ۵ بهمن ۱۳۵۸ برگزار شد و ابوالحسن بنی صدر با کسب ۱۰٬۷۰۹٬۳۳۰ رأی از مجموع ۱۴٬۱۵۲٬۸۸۷ رأی ماخوذه (۷۶٫۵٪) به عنوان نخستین رییس ‌جمهور تاریخ ایران انتخاب شد.

بنی صدر همچنین یک ماه پس از پیروزی در انتخابات، با حکم رهبر به ریاست شورای انقلاب که هیأت سیاست ‌گذار و نظریه ‌پرداز ایران محسوب می‌ شد، منصوب شد. علاوه بر این سمت فرماندهی کل قوا را نیز به او محول شد.

دوران ریاست جمهوری بنی صدر با تنش ‌های بسیار و رویدادهایی چون انقلاب فرهنگی و حمله عراق به ایران همراه شد، تا اینکه در ۳۱ خرداد همان سال، با رأی مجلس شورای اسلامی وی استیضاح و در روز ۱ تیر به‌ طور رسمی از مقام خود عزل شد.

او همراه با مسعود رجوی (سرکرده گروهک تروریستی منافقین) ۶ مرداد ۱۳۶۰ از ایران خارج شد و سپس شورای ملی مقاومت را با همکاری رجوی تشکیل داد. بنی صدر در سال ۱۳۶۲ پس از حضور مجاهدین در عراق و در پی اعتراض به این خط‌ مشی، از این شورا جدا شد.

ازدواج فیروزه دختر ۱۷ ساله بنی صدر با مسعود رجوی به دلیل بالا گرفتن اختلافات سیاسی سیدابوالحسن و مسعود به طلاق منجر شد.

نقش بنی صدر در تدوین پیش نویس قانون اساسی

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بحث‌ ها درباره قانون اساسی نظام گسترش یافت. پیش‌ نویس قانون اساسی که پیش‌ تر به فرمان امام خمینی توسط گروهی از حقوقدانانی چون مرحوم ناصر کاتوزیان و محمدجعفر جعفری لنگرودی به سرپرستی حسن حبیبی به نگارش درآمده بود، توسط شورای انقلاب و دولت موقت بحث و بررسی شد و در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۵۸ در روزنامه‌ های پر تیراژ منتشر شد.

پس از تهیه پیش‌ نویس قانون اساسی، گروهی از اعضای شورای انقلاب نظیر طالقانی، بهشتی، هاشمی رفسنجانی، مهدوی کنی، باهنر، آیت الله خامنه ای، عزت‌الله سحابی و مصطفی کتیرایی اصرار داشتند که این پیش‌ نویس مستقیماً به همه‌ پرسی گذاشته شود.

گروهی دیگری از اعضای شورای انقلاب نظیر مهدی بازرگان، ابوالحسن بنی صدر، هاشم صباغیان، ابراهیم یزدی و احمد صدر حاج سیدجوادی با استناد به وعده‌ های رهبری مبنی بر تشکیل مجلس مؤسسان، اصرار داشتند که تدوین قانون اساسی روال دموکراتیک را پشت سر نهاده و در مجلسی مرکب از نمایندگان ملت مورد بررسی قرار گیرد و آن گاه جهت تصویب نهایی مورد همه‌ پرسی قرار گیرد.

با وجود اینکه امام ابتدا مخالف تشکیل مجلس مؤسسان بود و مایل بود که طرح پیش‌ نویس قانون اساسی مصوب شورای انقلاب مستقیماً به همه‌ پرسی گذاشته شود، لیکن با پیشنهاد سید محمود طالقانی مقرر شد تا مجلس خبرگان تشکیل شود و شد آنچه شد.

منبع: ویکی پدیا