وکلاپرس– مانا قلایی کارآموز وکالت کانون وکلای دادگستری مرکز در اینستاگرامش یادداشتی در باب سختی های دوره کارآموزی پذیرفته شدگان آزمون وکالت سال ۱۴۰۱ (تعویقی ۱۴۰۰) و فراز و نشیب های این مسیر منتشر کرده است.
به گزارش وکلاپرس، پذیرفته شدگان آزمون وکالت سال ۱۴۰۱ (تعویقی ۱۴۰۰) علاوه بر تعویق آزمون، اولین پذیرفته شدگان نهاد وکالت مطابق قانون تسهیل بودند که مضاف بر این قانون، با اصلاح آیین نامه لایحه استقلال در سال ۱۴۰۰ در دوران کارآموزی وظایف دو چندانی نسبت به دوره های قبل، بر عهده داشتند.
بیشتر بخوانید:
مانا قلایی (از جمله اشخاصی که تراز بالایی در آزمون وکالت کسب کرده بود) در اینستاگرامش با اشاره به دشواری های مسیر گذشته، اتحاد کارآموزان این دوره را ستودنی توصیف کرده است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
حکایت کارآموزان ۱۴۰۰، حکایت غریب و در همان حال آشنایی است. داستان، داستان بیم و امید است. همه آنچه تا کنون پشت سر نهادیم و به نظر می‌رسد زین پس پیش رو داریم، روایتی غریب از رنج هاست.
رنج گرو گرفتن بدون دلیل حداقل‌هایی برای زیستی حداقلی! روایت افرادی که تنها گناهشان دل بستن و امید به تولد در خانه‌ای بود که با آغوشی باز تولدش را جشن می‌گیرند.
از تعداد کارآموزان و خانواده هایشان سخن به میان نمی‌آوریم؛ زیرا وقتی اعداد به میان می‌آیند، شدت دردها و کیفیات در پشت این اعداد، به امری انتزاعی و فانتزی فروکاسته می شود، در حالیکه تنها و تنها تجربه زیسته و علم حضوری به این مصائب می تواند درکی واقعی از این دردها به دست دهد.
بیم تاخیر در اعلام نتایج به دلیل جدال تراز و نمره، بیم تاخیرهای مکرر در آزمون را از یادمان برد اما زخم ناشی از آن همچنان خودنمایی می‌کرد. بیم آزمون دوماهه کارآموزی، بیم تاخیر در صدور پروانه را از یادمان برد اما همه زخم های پیشین همچنان بر این دل های زخمی و زندگی های بدون معاش خودنمایی می‌کرد.
با این زخم و بیم ها داستان بعضی از این زندگی ها، سر از چه ناکجا آبادهایی در آوردند و متحمل چه آسیب هایی شدند، خدا می داند اما در میانه همه این زخم‌ها و بیم‌ها، پرتوهایی درخشان از نور امید و موج هایی خروشان از مهر اتحادمان ما را به آینده امیدوار نگه می دارد.
با شنیدن خبرشیرین پشت سرگذاشتن آزمون و دیدن پروانه های (هر چند در قفس) دوستانمان، خوشحال شده و با به اشتراک گذاشتن این شادی ها مرهمی بر این جان های خسته نهادیم و با تقویت دوستی‌ها و سهیم شدن در این رنج و شادی، احساس بالیدن کردیم.
همه آنچه گفتیم جای خود و رسیدن به افق‌هایی که برای خود ترسیم کرده بودیم جای خود. رسالت های وجودی این پویش را به خاطر داریم.
پیگیری مطالبات اساسیمان به درازای این ایام متوقف نشده اما در این برهه، که این خانه را در معرض فشار دیدیم از رسانه‌ای کردن این تلاش ها، احتراز کردیم.
این اتحاد، گسستنی نیست. بر آن عهدی که بستیم، هستیم.
منبع: اینستاگرام مانا قلایی