نمونه رای با موضوع الزام مالک یک واحد از یک مجتمع ساختمانی به رضایت خرید نصب و اجزای آسانسور مطابق مصوبه مجمع عمومی ساختمان علی رغم مخالفت وی
- تاریخ تنظیم :۱۴۰۳/۱۱/۱۸
- شماره پرونده: …
- شماره بایگانی شعبه :…
خواهان ها:
- … الی ۸. …
خواندگان:
- … و ۲. …
خواسته: الزام به ایفای تعهد غیر مالی
رای دادگاه
در مورد : ۱- دادخواست اصلی خواهان ها منیژه – شهلا- غلامرضا- منیره-سجاد- فریده- تهمینه- ربابه به طرفیت خواندگان … ـ شهرداری پردیس، به خواسته: تقاضای صدور حکم مبنی بر الزام خوانده به ایفای تعهد بابت نصب آسانسور در یک مجتمع مسکونی در پردیس فعلا مقوم به۲۰۱/۰۰۰/۰۰۰ ریال (به علاوه هزینه دادرسی) به این شرح که خواهان ها ادعا نموده اند: اینجانبان خواهان ها ساکنین یک مجتمع مسکونی در شهر پردیس فاز ۲ می باشیم که ساختمان فاقد آسانسور است که با پارکینگ ۵ طبقه می باشد که به علت کهولت سن ساکنین و مشکلات رفت و آمد در طبقات و اینکه آسانسور از نیازهای اساسی یک مجتمع می باشد و مطابق قانون تملک آپارتمانها که با تصویب و موافقت نصف بعلاوه یک واحد از واحدهای مجتمع آن مصوبه قابلیت اجرا دارد لیکن یک واحد از مالکین (خوانده دعوی) متاسفانه به دلایل واهی مخالف نصب آن میباشد و لازم به ذکر است که کارشناسان دادگستری و شهرداری نیز نصب آن را تایید کرده اند لیکن با عنایت به عدم موافقت خوانده محترم، صدور مجوز نصب اسانسور از سوی شهرداری مستلزم صدور حکم از دادگاه صالح میباشد.
لذا با عنایت به مراتب معروضه فوق از این مقام محترم تقاضای رسیدگی و صدور حکم به الزام شهرداری پردیس به صدور مجوز جهت احداث و نصب اسانسور و همچنین الزام خوانده دیگر به ایفای تعهدات مبنی بر رضایت خرید نصب و اجرای اسانسور مطابق مصوبه مجمع عمومی ساختمان را دارم.
منظور ما این است که خوانده رضایت بابت نصب آسانسور در مجتمع ساختمانی مسکونی گلایل بدهد و ذیل صورت جلسه موافقت مالکین جهت ارائه به شهرداری را امضا نمایند و هزینه به مقدار قدر السهم خودش از نصب آسانسور بدهد.
خوانده بیان داشته، من طبق سند تک برگ مالک ۳ دانگ از ششدانگ واحد ۶۳۳۵ فرعی از ۳ اصلی از ۳۹۸۶ قطعه ۲ می باشم و مالک ششدانگ نیستم، چون واحد من طبقه اول است و می خواهند ریل و دربها را سمت من بگذارند هزینه ها هم به نسبت ارتفاع طبقات باید تعیین شود. واحد روبروی من طبق این شرط که هیچ هزینه ایی ندهد موافقت نموده است، من هم اگر هزینه ایی ندهم موافقت میکنم.
نمایندگان شهرداری بیان داشته اند: دعوی متوجه ما نیست.
نظریه جامع اوراق و محتویات پرونده و مدارک و مستندات پیوست دادخواست و نظریه کارشناسی و نظر به اینکه:
اولا با توجه به اطلاق و عموم عبارت (امور مربوط به قسمت های مشترک) در ماده ۶ قانون تملک آپارتمان ها مصوب ۱۳۴۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی چنانچه قرارداد دیگری بین مالکین ساختمان وجود نداشته باشد و اکثریت مالکان واحدهای آپارتمانی موافق نصب اسانسور در قسمت مشاعات باشند نصب آسانسور به تصمیم اکثریت یاد شده در صورتی که بیش از نصف مساحت تمام قسمتهای اختصاصی را مالک باشند مطابق حکم ماده یاد شده است و در مخالفت یکی از مالکان با این امر با رعایت شرایط فوق موثر در مقام نیست،
ثانیا، با توجه به قسمت اخیر ماده ۲ قانون تملک آپارتمانها ۱۳۴۳ با اصلاحات و الحاقات بعدی و ملاک تبصره سه ماده چهار اصلاحی (۱۳۷۶) این قانون و مفاد مواد ۳ و ۲۲ آیین نامه اجرایی آن مصوبه هشتم اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ با اصلاحات و الحاقات بعدی، از آنجا که ملک ها و انتهای زیر زمین و یا همکف استفاده مستمر و متعارفی از آسانسور ندارند، در تامین و پرداخت هزینه های نصب تعمیر و نگهداری اسانسور تکلیفی ندارد مگر به رضایت خود اقدام نماید.
ثالثا مفاد نظریه مشورتی ۷/۱۴۰۳/۹۹۹ تاریخ ۱۳۰۲/۰۵/۲۷ اداره کل حقوقی قوه قضائیه موید مراتب فوق است.
رابعا مستفاد از رای ۱۲۰۵۱۱ شعبه ۳ تجدید نظر دیوان عدالت اداری، محروم نمودن اکثریت مالکین مجتمع ساختمانی مسکونی (خواهان ها) از منافع نصب اسانسور که با موافقت آنها امکان تحقق یافته است و در مقایسه با اراده خوانده واحد بر خلاف مقررات قانون تملک آپارتمانها است.
قاعده لاضرر در اسلام مبتنی بر این است که هیچ کس نمی تواند اعمال حق خود را وسیله اضرار به غیر قرار دهد. در مانحن فیه که ماجرای آن مشابهت زیادی به داستان سمره بن جندب (مبنای صدور حدیث لاضرر) دارد.
خوانده نمی تواند به عنوان احدى از مالکین مجتمع مخالف نصب آسانسور در ساختمان بر اساس موافقت اکثریت باشد. کما اینکه نصب آسانسور نه تنها ضرری را متوجه خوانده نمی نماید، بلکه خوانده نیز می تواند از مزایای نصب آسانسور و ارزش افزوده ملک خود بهره مند شود.
لهذا دادگاه دعوای خواهان ها را وارد داشته و مستند به مواد پیشن گفته و مواد ۱۹۸ و ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی حکم به محکومیت خوانده، به الزام به ایفای تعهد مبنی بر (رضایت به خرید نصب و اجزای آسانسور مطابق مصوبه مجمع عمومی ساختمان. خوانده در تامین و پرداخت هزینه های نصب تعمیر و نگهداری اسانسور تکلیفی ندارد مگر به رضایت خود اقدام نماید) صادر می شود.
در مورد مطالبه خسارت دادرسی چون خوانده تسبیب در خسارات دادرسی ندارد ، لذا مستند به ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی حکم بی حقی خواهان ها صادر میشود.
در مورد شهرداری دعوا متوجه خوانده نیست لهذا مستند به بند ۲ ماده ۸۴ و ملکه ۸۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی قرار رد دعوا خواهان ها صادر و اعلام میشود. رای صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان تهران است.
قاضی دادگاه حقوقی شعبه ۳ دادگاه عمومی حقوقی شهرستان پردیس
بیشتر بخوانید:
منبع: مجید جعفری افتخار قاضی دادگستری