وکلاپرس _ وکیل برهانی در یادداشتی، دیدگاه خود را درباره وجه کیفری عبارت « گوشت تلخ » علیرضا پناهیان که اخیراً به نبی اکرم (ص) و امیرمؤمنان (ع) نسبت داده است، بیان کرد.
به گزارش وکلاپرس، محسن برهانی (وکیل دادگستری و استاد تعلیق شده دانشگاه تهران) در یادداشتی که امروز مورخ ۱۹ فروردین در کانال تلگرام خود منتشر کرده است، سخنان اخیر علیرضا پناهیان در برنامه تلویزیونی و انتساب عبارت « گوشت تلخ » به نبی اکرم (ص) و امیرمؤمنان (ع) را بررسی و تحلیل کرد و گفت: پناهیان عالماً و عامداً این لفظ را به کار برده است، چرا که هم چند بار لفظ را به کار برد و هم برای چنین استناد زشتی، استدلال نمود و به هیچ وجهی در مقام نقل قول نبود. آیا چنین انتسابی مشمول عنوان توهین می‌شود یا خیر؟
بیشتر بخوانید:
- یادداشت محسن برهانی راجع به حواشی مربوط به حجت الاسلام کاظم صدیقی
- دیدگاه محسن برهانی درباره ماجرای درگیری درمانگاه قم
محسن برهانی در کانال تلگرامش نوشت:
علیرضا پناهیان در برنامه‌ای تلویزیونی عبارت «گوشت تلخ» را به نبی اکرم (ص) و امیرمؤمنان (ع) نسبت داد و مدعی شد که نبی اکرم یک رفیق برای خود و علی نگه نداشت. آیا چنین انتسابی مشمول عنوان توهین می‌شود یا خیر؟
در عنصر مادی توهین نکات زیر به دقت باید بررسی شود:
- رکن رکین عنصر مادی جرم توهین، به کار بردن لفظی موهن است که از لحاظ عرفی قابلیت به سستی کشاندن و وهن شخصیت توهین‌شونده را داشته باشد. باید توجه داشت که توهین اعمّ از سبّ است؛ سبّ به معنای فحش می‌باشد.
- در احراز نکته فوق، نسبیّت جریان دارد یعنی اینکه ممکن است لفظی نسبت به شخصی موهن باشد و نسبت به دیگری خیر. هر چه جایگاه اجتماعی شخص بالاتر باشد الفاظ بیشتری جنبه موهن بودن پیدا می‌کند.
- نکته مهم آن که توهین جرم مقیّد نیست بلکه جرمی است مطلق یعنی عنصر نتیجه در آن شرط نمی‌باشد.
آیا لفظ «گوشت‌تلخ» نسبت به آن دو وجود مقدّس، موهن است یا خیر؟
با توجه به نکات فوق آیا لفظ «گوشت‌تلخ» نسبت به آن دو وجود مقدّس، موهن است یا خیر؟
کتب معتبر لغوی معانی زیر را برای این واژه ذکر کرده‌اند: «نچسب، بدعُنُق، بدخلق، بداخلاق، بدمعاشرت، بدخو، بداَدا، بدگوشت».
عجیب آن که این واژه، دارای هیچ معنای مثبتی نیست تا شخص ادعا کند که منظور من فلان معنا بود و این معانی مدنظرم نبود.
گوینده عالماً و عامداً این لفظ را به کار برده و چندبار تکرار کرده است
شاید کسی ادعا کند که در رابطه میان دو دوست این عبارات موهن نیست، اما چنین مطلبی را نمی‌توان نسبت به رسول الله (ص) و حضرت امیر (ع) ادعا نمود، چرا که جایگاه ایشان فوق‌العاده است. البته نمی‌توان گفت این عبارات مصداق سبّ هستند چرا که الفاظ، الفاظی رکیک محسوب نمی‌شوند.
از نظر عنصر روانی تنها علم مرتکب به موهن بودن لفظ و عامدانه به کار بردن لفظ کفایت می‌کند و سوءنیت خاص -به علت مطلق بودن جرم- و انگیزه هیچ مدخلیّتی ندارد.
پناهیان عالماً و عامداً این لفظ را به کار برده است، چرا که هم چند بار لفظ را به کار برد و هم برای چنین استناد زشتی، استدلال نمود و به هیچ وجهی در مقام نقل قول نبود.
با توجه به نکات فوق‌الذکر، ارکان جرم توهین به مقدّسات موضوع ماده ۵۱۳ تعزیرات، تمام است.
اگر استادی چنین حرف سخیفی را می‌زد، چه بلاهایی بر سر آن استاد می‌آمد؟
نکته پایانی اینکه پناهیان یکی از ارکان نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌های کشور بوده است. آقایان نهاد کلاه خود را قاضی کنند: اگر استادی چنین حرف سخیفی را می‌زد، چه بلاهایی در استعلامات و گزینش و هیأت‌های جذب بر سر آن استاد می‌آمد! و چه احکام غلاظ و شدادی علیه وی صادر می‌شد! حال ببینیم با این شیخ چه برخوردی خواهد شد؟ برخورد مؤمنانه؟!؟! یا ….؟
بی زحمت همان طور که با وی برخورد می‌کنید با سایر اساتید هم برخورد کنید؛ اگر می‌توانید.
انتشار یادداشت، خبر، مصاحبه و … به معنای یکسان بودن دیدگاه هیأت تحریریه وکلاپرس با نگاه نویسنده، مصاحبه شونده و … نیست.