ماده ۱۴۷- هزینه‌های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات به شرحی که ضمن مقررات این قانون مقرر می‌گردد عبارت است از هزینه‌هایی که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصراً مربوط به تحصیل درآمد مؤسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حدنصاب‌های مقرر باشد. در مواردی که هزینه‌ای در این قانون پیش‌بینی نشده یا بیش از نصاب‌های مقرر در این قانون بوده ولی پرداخت آن به‌موجب قانون و یا مصوبه هیئت‌وزیران صورت گرفته باشد قابل قبول خواهد بود.
تبصره (الحاقی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- از لحاظ مقررات این فصل، کلیه اشخاص حقوقی و همچنین صاحبان مشاغل موضوع ماده (۹۵) این قانون که مکلف به نگهداری دفاتر می‌باشند، در حکم مؤسسه محسوب می‌شوند. همچنین هزینه‌های قابل قبول مالیاتی در مورد سایر صاحبان مشاغل نیز قابل پذیرش است.
تبصره ۱ (الحاقی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- هزینه‌های مربوط به درآمدهایی که به‌موجب این قانون از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می‌شود، به‌عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی‌شوند.
تبصره ۲ (الحاقی ۱۳۹۴/۴/۳۱)- پذیرش هزینه‌های پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع این قانون که به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون (۵۰٫۰۰۰٫۰۰۰) ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه (سیستم) بانکی خواهد بود.
مقررات مرتبط:
پانوشت:
[۱]: به‌موجب تصویب‌نامه شماره ۷۷۸۹۹/ت۵۹۷۲۷ھ مورخ ۱۴۰۱/۵/۹، پذیرش هزینه‌های پرداختی قابل قبول، به مبلغ ۲۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال، افزایش یافت.
سایر مواد:
ماده ۲۱۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۱۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۱۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۱۸ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۱۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۲۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۲۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۲۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۲۸ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۲۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶