وکلاپرس- وکیل محمود علیزاده طباطبایی به بهانه گرامیداشت روز ۱۹ بهمن در یادداشتی به تشریح واقعه دیدار همافران با امام خمینی در روزهای انقلاب ۵۷ پرداخته است.
به گزارش وکلاپرس، محمود علیزاده طباطبایی که این روزها به عنوان فعال سیاسی و وکیل دادگستری شناخته میشود، در روزهای آغازین انقلاب اسلامی در قامت همافر مشغول به خدمت در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی بوده است.
در یادداشت وی که امروز به عنوان سرمقاله روزنامه سازندگی (مورخ ۱۹ بهمن ۱۴۰۱) منتشر شده است، راجع به مقدمات دیدار با امام خمینی در تاریخ ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ توضیحاتی داده شده است.
بیشتر بخوانید:
متن این یادداشت به شرح زیر است:
در گرامیداشت روز تاریخی ۱۹ بهمن، مروری بر روحیات و وضعیت نیروهای همافر در سالهای منتهی به بهمن ۵۷ برای درک بهتر عکس تاریخی دیدار همافرها و حضرت امام خمینی خالی از لطف نیست.
هما فرها به صورت کلی افسر و درجه داران روشنفکر بودند چراکه در دوره های خارج از کشور شرکت کرده و با دنیا آشنا بودند. برخلاف نیروی زمینی که جان نثار شاه بودند. این جان نثاری در هیچ رده ای در همافرها وجود نداشت چراکه حتی فرماندهان عالی ،هما فر هم کلاس شاه یا استاد شاه بودند. و در نتیجه دیدگاه و ذهنیت نیروی زمینی در نیروی هوایی نبود.
قشر همافر قشر فنی بودند که بعد از سرکوب جریان اسلامی در ۱۵ خرداد و قبل از آن جریان ملی در شرایطی که شاه میخواست ایران نقش ژاندارم منطقه را برای آمریکا ایفا کند درباره ضرورت تشکیل آنها احساس نیاز شد.
نیروی هوایی نیاز به تکنولوژی جدید و هواپیمای پیشرفته داشت و زمانی که تصمیم گرفتند. هواپیمایی های جدید وارد کشور شوند برای گرفتن نیروهای تکنسین احساس نیاز کردند. تا پیش از آن تکنسینها با سیکل پذیرش می شدند اما هما فرها بر اساس نوع آموزشی که باید می دیدند با دیپلم پذیرش شدند.
بنابراین در آن برهه زمانی تصمیم برا استخدام دیپلم هایی شد که دوره تکنسین و بعد دوره دو ساله دیگر متخصص و کمک متخصص ببینند، لباس نظامی بپوشند اما درجه نظامی نداشته باشند.
از همان ابتدای تشکیل همافری نارضایتی در بین همافرها وجود داشت در سال ۴۲ که من وارد همافری شدم موضوعی مصطلح بود که همافر به بالاتر از سروان احترام می گذارد. این نارضایتی باعث وحدتی بین همافرها شده بود ضمن اینکه تعداد زیادی از همافرها در شهرهای بزرگ به صورت غیر قانونی دانشگاه میرفتند و به همین دلیل با افکار و دیدگاههای روشنفکری آشنا شده بودند.
سال ۱۳۵۶ که فضای باز سیاسی شروع شد در انجمن ایران و آلمان حداقل ۱۰ تا ۱۵ نفر از هما فرها در هر سخنرانی حضور داشتند و از همان روز به نوعی اعلام همبستگی با انقلاب کردیم.
بیشتر بخوانید:
از اوایل سال ۱۳۵۷ نیز بازداشت همافرها شروع شد. عده ای دستگیر می شدند اما ما بزرگ نمایی می کردیم، یعنی اگر ۲ نفر دستگیر می شدند ما می گفتیم ۵۰ نفر دستگیر و در معرض اعدام هستند. این روند ادامه داشت تا تظاهرات و راهپیمایی که باز همافرها در آن حضور داشتند.
همافرها اولین قدم اعتراض خود را با نرفتن به ناهار خوری شروع کردند و به یک بار دیده شد که در تمامی شهرها هما فرها به ناهار خوری نمی روند این کار منسجم و جمعی بود. با شروع تظاهرات نیز باید گفت که در اولین گروه تظاهر کننده تعداد بسیاری با لباس نظامی بودند و با تظاهرات همراه شدند. با آزادی نخستین گروه زندانیان سیاسی ما به دیدن آیت الله طالقانی رفتیم و در آن دیدار طرح خرابکاری هواپیمای شاه طرح شد و آقای طالقانی مخالفت کردند چراکه می گفتند با این کار شاه قهرمان میشود ایشان گفتند شما باید کار بزرگتری کنید.
در ۲۶ دی ماه با ترک ایران توسط شاه و قرار آمدن امام در روزهای نخست بهمن یکی از دوستان من خیر از تشکیل کمیته استقبال را داد من با لباس نظامی به این کمیته رفتم و در مدرسه رفاه در بخش روابط عمومی مشغول شدم. قبل از آمدن امام نیز من بارها بچه های نیروهای هوایی را به آنجا می بردم و زمینه انجام کارهای استقبال را فراهم می کردم.
با آمدن امام در ۱۲ بهمن هر روز همافرها در میان مردم به دیدن امام می آمدند تا اینکه این فکر به ذهن دوستان از جمله همافر محمد طاهری آمد که یک گروه هماهنگ کنیم نه روز این مساله مشخص بود نه نحوه حضور و نه میشد این تصمیم را به کسی گفت اما با یک رمز که در فلان روز و فلان ساعت به کوه میرویم، تعداد بسیار زیادی در محل تجمع آمدند.
این جمعیت بسیار زیاد بود اما تعدادی که لباس پوشیدند و به مدرسه علوی آمدند حدود ۱۲۰ نفر بودند. در آن روز حاج احمد آقا گفتند امروز امام ملاقات ندارند. همافر محمد طاهری گفت باید این ملاقات انجام شود. بالاخره اعلام شد امام قبول کردند. اولین اقدام این بود که از حضور خبرنگار و دوربین ممانعت کردیم چراکه میگفتیم با انتشار تصاویر همافرها جان آنها در خطر است. یکی از همافرها خبر دار دادند و جمع آماده ملاقات شدند و با حضور امام رژه بسیار پرشوری برگزار شد.
امام چند کلمه بیشتر صحبت نکردند. صحبت ها بر این مبنا بود که بروید و از مهندس بازرگان که امروز به عنوان نخست وزیر معرفی میشود حمایت کنید. خبرنگار روزنامه کیهان از بالای پشت بام با این شرط که صورت مشخص نشود عکسی تاریخی گرفت و در همان روز در صفحه اول روزنامه کیهان چاپ شد و انقلابی در ارتش به وجود آمد. رژه آن روز ما چنان روحیه ای به نیروهای پادگانها داد که همواره مثال زدنی است. انقلاب به واقع از رژه همافرها در محضر امام آغاز شد.
