رای وحدت رویه ۸۷۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور
۱۴۰۴/۹/۲۵
نظر به اینکه رسیدگی فرجامی نسبت به آراء دادگاه صلح مستلزم وجود نص قانونی است و در قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۴۰۲/۶/۲۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی به قابلیت فرجام خواهی آراء آن مرجع تصریح نشده است و مطابق تبصره ۵ ماده ۱۲ قانون یاد شده، مرجع تجدید نظر آراء دادگاه صلح هر حوزه قضایی، دادگاه تجدید نظر مرکز همان استان است، بنابراین صرف اسقاط حق تجدید نظر خواهی از سوی معترض یا انقضای مهلت تجدید نظر خواهی، موجبی برای پذیرش فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نیست.
بنا به مراتب رأی شعبه بیست و یکم دیوان عالی کشور که با این نظر انطباق دارد با اکثریت آراء اعضای هیأت عمومی صحیح و قانونی تشخیص داده میشود. این رأی طبق ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور دادگاهها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است
بیشتر بخوانید:
- گردش کار رای وحدت رویه دیوان عالی کشور پیرامون غیر قابل فرجام بودن رای دادگاه صلح
- رای وحدت رویه دیوان عالی کشور: رای دادگاه صلح قابل فرجام خواهی نیست
- رای شعبه ۲ دیوان عالی کشور مبنی غیر قابل فرجام بودن آرای دادگاه صلح
- رای شعبه ۲۵ دیوان عالی کشور: آرای دادگاه های صلح قابلیت فرجام خواهی ندارد
- رای شعبه دیوان عالی کشور با موضوع قابل فرجام نبودن آرای دادگاه بخش در مقام دادگاه صلح در دعاوی با خواسته کمتر از یک میلیارد ریال
ببینید:
