ماده ۲۱۲- توقیف اموال زیر ممنوع است:
۱- دوسوم حقوق حقوق بگیران و سه‌چهارم حقوق بازنشستگی و وظیفه.
۲- لباس و اشیاء و لوازمی که برای رفع حوائج ضروری مؤدی و افراد تحت تکفل او لازم است و همچنین آذوقه موجود و نفقه اشخاص واجب‌النفقه مؤدی.
۳- ابزار و آلات کشاورزی و صنعتی و وسایل کسب که برای تأمین حداقل معیشت مؤدی لازم است.
۴- محل سکونت به‌قدر متعارف.
تبصره ۱- هرگاه ارزش مالی که برای توقیف در نظر گرفته می‌شود زائد بر میزان بدهی مالیاتی مؤدی بوده و قابل تفکیک نباشد تمام مال توقیف و فروخته خواهد شد و مازاد مسترد می‌شود مگر اینکه مؤدی اموال بلامعارض دیگری معادل میزان فوق معرفی نماید.
تبصره ۲- هرگاه مؤدی یکی از زوجین باشد که در یک خانه زندگی می‌نمایند از اثاث‌البیت آنچه عادتاً مورد استفاده زنان است متعلق به زن و بقیه متعلق به شوهر شناخته می‌شود مگر آنکه خلاف ترتیب فوق معلوم شود.
تبصره ۳- توقیف واحدهای تولیدی اعم از کشاورزی و صنعتی در مدت عملیات اجرائی نباید موجب تعطیل واحد تولیدی گردد.
مقررات مرتبط:
سایر مواد:
ماده ۲۵۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۸ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۵۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۶۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۶۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۲۶۵ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶