ماده ۲۱۲- توقیف اموال زیر ممنوع است:
۱- دوسوم حقوق حقوق بگیران و سه‌چهارم حقوق بازنشستگی و وظیفه.
۲- لباس و اشیاء و لوازمی که برای رفع حوائج ضروری مؤدی و افراد تحت تکفل او لازم است و همچنین آذوقه موجود و نفقه اشخاص واجب‌النفقه مؤدی.
۳- ابزار و آلات کشاورزی و صنعتی و وسایل کسب که برای تأمین حداقل معیشت مؤدی لازم است.
۴- محل سکونت به‌قدر متعارف.
تبصره ۱- هرگاه ارزش مالی که برای توقیف در نظر گرفته می‌شود زائد بر میزان بدهی مالیاتی مؤدی بوده و قابل تفکیک نباشد تمام مال توقیف و فروخته خواهد شد و مازاد مسترد می‌شود مگر اینکه مؤدی اموال بلامعارض دیگری معادل میزان فوق معرفی نماید.
تبصره ۲- هرگاه مؤدی یکی از زوجین باشد که در یک خانه زندگی می‌نمایند از اثاث‌البیت آنچه عادتاً مورد استفاده زنان است متعلق به زن و بقیه متعلق به شوهر شناخته می‌شود مگر آنکه خلاف ترتیب فوق معلوم شود.
تبصره ۳- توقیف واحدهای تولیدی اعم از کشاورزی و صنعتی در مدت عملیات اجرائی نباید موجب تعطیل واحد تولیدی گردد.
مقررات مرتبط:
سایر مواد:
ماده ۱۳۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۲ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۳ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۴ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۶ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۲۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۷ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۸ مکرر قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۳۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶
ماده ۱۴۱ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶